सभोवतालच्या ओळखीच्या चेहऱ्यात अनोळखीही असतात काही

सभोवतालच्या ओळखीच्या चेहऱ्यात अनोळखीही असतात काही
डोळे जरी फ़सले तरी मन कधीच फ़सत नाही..
आपणच पटववून देत असतो अनोळखीतील ओळख मनाला,
दिवस उलटले की आपण, पून्हा एकदा ओळखतो स्वत:ला..
अगदी जवळचे चेहरेही कधी कधी ओळख हरवून बसतात,
काही गोष्टी मात्र चेहरे नसूनही खुप ओळखीच्या वाटतात..
धडधडत्या ह्र्दयाला कूठे असतो असा स्वत:चा चेहरा,
पण त्यातील प्रत्येक ठोका असतोच ना आपला?
कागदावरचे शब्दही हा नियम मोडत नाहीत,
कधी मी त्यांना तर कधी ते मला ओळखत नाहीत